خلاصه: نمایش «آغا محمد» روایتی شاعرانه، تراژیک و ذهنی از برآمدن و فروپاشی قدرت است. در این اثر، آغامحمدخان قاجار در هیئت قهرمانی تراژیک، میان جنون، عشق و عطش سلطنت سرگردان است. همسرش، ماهرخ، چون آئینه‌ای از ضمیر ناخودآگاه و وسوسه‌های درونی، او را تا مرز نابودی پیش می‌برد. سه جادوگر نماد نیروهای تاریک و تقدیرند و «حاج ابراهیم کلانتر» صدای عقل و وجدان.

روایت در فضایی اکسپرسیونیستی میان رؤیا و واقعیت جریان دارد؛ جایی که ذهن قهرمان به میدان نبرد بدل می‌شود و تاریخ، چون سایه‌ای خون‌آلود، از پسِ زبان و تصویر، جان می‌گیرد. با نگاهی دور به تراژدی «مکبث» شاهکار ویلیام شکسپیر. نمایش «آغامحمد» روایتی است جسورانه و انسانی از زندگی شخصی و روانی آغامحمدخان قاجار؛ پادشاهی که تاریخ او را با خشونت و قدرت به یاد می‌آورد، اما این اثر تلاش می‌کند لایه‌های پنهان، زخم‌ها، تنهایی‌ها و پیچیدگی‌های روانی او را به تصویر بکشد. در این نمایش، با عبور از روایت‌های رسمی تاریخی، وارد ذهن و خاطرات آغامحمدخان می‌شویم؛ جایی که قدرت با شکنندگی، سلطنت با زخم‌های کودکی و خشونت با نیاز به دیده‌شدن در هم می‌آمیزد. نمایش در فضایی مینیمال و نمادین، با استفاده از حرکت، نور و طراحی لباس، مخاطب را به سفری درونی و پرتنش می‌برد. بی‌رحم‌ترین پادشاه ایران، این خواجه‌ی تاجدار این بار از چشم مولف اثر داستان‌پردازی شده است.